Яқинда АҚШ Марказий разведка бошқармаси (ЦРУ) бир нечта суратларни эълон қилиш ниятида эканлигини маълум қилди. Бу суратлардан Нуҳнинг кемаси ҳали ҳам Туркия тоғларида жойлашгани англашилиши мумкин. Бу суратлар Америка жосуслик самолётлари томонидан олинган бўлиб, баъзи тарихчилар ва археологлар узоқ йиллардан буён ишониб келган нарсани тасдиқлаши мумкин: яъни ярим мистик ҳисобланган кема, Арарат тоғининг (баландлиги 5165 м) музлари остида яширинган, худди Аллоҳ таоло буйруғи билан Нуҳ томонидан қурилган ўша кема экан.
«Совуқ уруш» даврида Америка учувчилари «Арарат аномалияси» деб аталган ҳодиса ҳақида кўплаб суратлар олишган. Бу суратлар муз остидан кўринган сирли ва улкан нарсанинг мавжудлигини тасдиқлайди. Аммо бу Нуҳ кемасими? Бу бошқа савол.
…1950–1970-йилларда Америка махфий хизматларининг ушбу ҳудуддаги фаолияти ниҳоятда фаол бўлган. У-2 ва СР-71 разведка самолётлари Совет қўшинларининг шубҳали ҳаракатларини ўтказиб юбормаслик учун юзлаб ҳаво операцияларини ўтказган. Туркия ва Арманистон чегарасида жойлашган Арарат тоғлари махсус хизматларнинг диққат марказида бўлган «гармсар нуқталар»дан бири эди. Америкаликлар минглаб суратларни олишган, ва бу фақатгина стратегик қизиқиш билан боғлиқ эмас эди.
1943 йилда, Иккинчи жаҳон уруши давомида, АҚШ ва СССР ўртасида озиқ-овқат етказиб бериш учун ҳаво йўли ташкил этилган эди. Бу ҳаво йўли Тунисдаги америкаликлар базаси ва Еревандаги совет базаси ўртасида ўтган. Шундай парвозлардан бири вақтида икки америкалик учувчи Арарат тоғининг ёнбағирларидан бирида улкан кемага ўхшаш бир нарсани кўришган. Уларнинг кўрган манзараси жуда ғалати туюлгани сабабли, кейинги сафар улар ушбу ҳудудга яна бир бор қайтишди ва улар билан бирга ҳаво базасидан бир фотограф ҳам иштирок этди. Бироқ олинган суратларни фақат бир неча кундан сўнг ишлаб чиқиш мумкин бўлди. Айтишларича, бу суратларнинг баъзилари АҚШ Қуролли Кучлар бюллетени – «Полосы и Звёзды» журналида чоп этилган. Аммо афсуски, ушбу журнал нусхалари ва учувчилар томонидан олинган кўплаб бошқа график далиллар Иккинчи жаҳон уруши архивларида йўқолиб кетган.
1949 йил июн ойида Пентагон Туркия ҳудудида, Эрон ва СССР чегараларига яқин жойда махфий операция ўтказди. АҚШ ҲҲК самолёти Арарат тоғидан учиб ўтар экан, унинг ёнбағирида жойлашган ғалати объектни суратга олди. Ушбу улкан нарса дарҳол учувчиларнинг эътиборини тортди. Аммо улар уни иккинчи марта яқиндан кўришга уринганларида, аввалгиси ёнида яна бир объект пайдо бўлганини аниқлашди. Бу «яқиндаги аномалия» деб ном олган нарса муз қатламлари орасида жуда яхши кўриниб турган. Баъзи тахминларга кўра, бу объект Арарат тоғида қулаган самолёт қолдиқлари бўлиши мумкин эди, бироқ Туркия ҳукумати бу ҳудудда самолёт ҳалокати юз берганини рад этган.
Барчани қизиқтирган суратлар 1982 йилда архивдан чиқарилган, аммо бир неча йил ўтиб, 1995 йил октябр ойида ЦРУ матбуот котиби Том Доуэрти «1949 йилдан бери ЦРУ доираларида Арарат тоғидаги аномалияга оид бир қатор суратлар айланмоқда», деб баёнот берди.
1973 йилда Ричмонд университети профессори Порчер Тейлор учинчи марта Арарат тоғидаги объект Нуҳ кемаси эканлиги ҳақида эшитди. Тейлор кеманинг 4500 йил давомида тўлиқ сақланиб қолгани эҳтимолини жуда кичик деб билишига қарамай, архивдаги суратларни қўлга киритиш учун тўрт йил вақт сарфлади. Ниҳоят, АҚШ Мудофаа вазирлиги разведка бошқармаси Тейлорга 1949 йилда ҳаводан олинган икки суратни берди. Ҳақиқатан ҳам, ушбу қора-оқ суратларда Арарат тоғининг ёнбағирида жойлашган, тоғ ўзига хос бўлмаган сирли тузилма кўриниб турарди.
1960 йил баҳорида Туркиянинг Адана шаҳрида жойлашган АҚШ ҲҲК 428-авиация эскадрильяси экипажлари ҳам Арарат тоғининг ёнбағирларидан бирида катта кемага ўхшаш нарсани кўришган. Кўплаб гувоҳликларга кўра, У-2 учувчилари ушбу сирли кемани суратга олишган. Балки бу суратлар ҳам «Совуқ уруш» даврида ЦРУ томонидан йиғилган график архивга киритилган бўлиб, ҳозирги кунда аста-секин ошкор қилинаётгандир.
Аммо учувчилар Нуҳ кемасини аввалроқ ҳам кўришган. Бундай ҳолат эҳтимол, 1916 йил қиш фаслида, музлар эриши пайтида юз берган. Россия империяси авиациясига мансуб иккита учувчи – штурман Росковицкий ва унинг иккинчи учувчиси Туркия-Арманистон чегараси бўйлаб парвоз қилаётганларида, Арарат тоғининг шимолий ғарб томонидаги муз билан қопланган кичик кўлни пайқашган. Самолёт кўлга яқинлашганида, Росковицкий ярим музланган сувга ботган улкан кемага ўхшаш нарсани кўрди. Иккинчи марта улар айланиб ўтганида, рус учувчиси топилмани янада яхшироқ кўра олди. Бу улкан, бир томонга оғган, музга ботган кема эди. Унинг палубасида икки қисқа мачта ва узунлиги бўйлаб горизонтал йўлаклар кўриниб турарди.
Бу ҳақдаги хабар Санкт-Петербургга етказилди, ва шахсан Николай II Араратга муҳандислардан иборат иккита бригада юборишни буюрди. Улар топилманинг табиатини аниқлашлари керак эди. Тахминан икки ойдан сўнг экспедиция манзилига етиб бориб, ишга киришди. Маълум бўлишича, бу ҳақиқатан ҳам улкан кема бўлиб, юзлаб хона ва залларга эга, шунингдек, ажойиб даражада баланд шифтларга эга эди. Ҳарбийлар кемани суратга олиб, ўлчов ишларини бажарди ва ҳисобот тайёрлаб, уни Николай II га юбормоқчи бўлдилар. Аммо бу вақтда Арманистон ва Санкт-Петербург ўртасидаги алоқа узилиб қолган ва Николай II бу ҳисоботни ҳеч қачон қабул қила олмаган...

Дунёнинг турли хил маданиятларида жаҳон тошқини ҳақидаги ривоятлар мавжуд. Юнондан Ҳиндистонгача, Куба, Бразилия, Океания — деярли барча қадимги цивилизациялар ўз афсоналарида улкан офат ҳақида ҳикоя қиладилар. Уларда Нуҳ, Ноа, Ну Уа ва шунга ўхшаш қаҳрамон ҳақида сўз юритилади, у ўз авлодлари билан бирга қутулиб қолган.
Классик Юнондан бизга Девкалион подшоҳ ҳақидаги ривоят етиб келган, у тошқиндан кемаси ёрдамида омон қолган. Шунга ўхшаш ҳикоя хитой мифологиясида ҳам бор: конфуцийгача бўлган анъаналарда Ну Уа номли қаҳрамон ҳақида сўз юритилади, у шунга ўхшаш синовларни бошдан кечирган.
Бироқ, жаҳон тошқини ҳақидаги энг қизиқарли тафсилотлар Яқин Шарқ халқлари маданиятида учрайди. XIX аср охирида ёзувлари клинописда битилган тош лавҳалар топилиб, уларда шумер, ассур ва бобил анъанасида машҳур бўлган қаҳрамон Гилгамеш ҳақида ҳикоя қилинган эди.
Месопотамиядаги Ниневия харобалари орасида минглаб клинопис лавҳалари топилган. Англиялик ёш ва жуда иқтидорли филолог Жорж Смит ушбу лавҳалар мазмунини ўқишга ҳаракат қилди ва маълум босқичда ҳайратланарли кашфиётга дуч келди. У библий Жаҳон тошқини ҳақидаги ривоятнинг такрорини учратди, гарчи бу версиянинг муаллифи ассурийлик бўлган.
Исмлар яҳудий-христиан анъанасида келтирилганлардан фарқ қилган, бироқ мазмун мутлақо бир хил эди.
Смит таржимани тугата олмади, чунки матннинг бир қисми шикастланган эди, аммо кейинчалик, Месопотамиядаги янги экспедиция пайтида етишмаган қисмлар топилди.
Британиялик филолог топган нарса айнан шу кунларда «Гилгамеш достони» деб номланган эди.
Ривоятга кўра, бу қаҳрамон абадий ҳаёт сирини топиш учун оламнинг устига сафар қилади. У ерда у Утнапиштим — «Шумерлар Нуҳи» билан учрашади. Утнапиштим унга буюк офат олдидан улкан кема қургани ва шу орқали ўз оиласи, қариндошлари ва турли ҳайвонлар билан бирга қутулиб қолгани ҳақида батафсил ҳикоя қилиб беради.
Яҳудий-христиан ва ислом анъаналаридаги версиялар оддий таржимаси эмасми бобил ривоятининг?
Мумкин. Бироқ, шу ҳам мумкинки, бу «таржималар» бир хил воқеанинг акс эттирилиши бўлиб, у катта аҳамиятга эга бўлгани сабабли турли халқларнинг хроникаларида сақланиб қолган.
Шуниси маълумки, Утнапиштим кемасининг ўлчами ҳайратланарли даражада Нуҳ кемаси билан мос келади, шунингдек, иккаласи ҳам ўз сайрини Арарат тоғида якунлаган.
Арарат тоғини Нуҳ кемасининг охирги манзили билан боғлайдиган далиллар жуда кўп.
Берос, милоддан аввалги тахминан 280 йилда яшаган халқей тарихчиси, «Арманистонда кемаси тўхтаган» деб ёзган.
У шунингдек, бу ерлик аҳоли улкан кемадан бўлаклар қирқиб, уларни ҳимоя туморлар сифатида сақлаб қўйишини ҳам таъкидлайди.
Иосиф Флавий, милодий I асрда яшаган яҳудий тарихчиси, ўз асарларидан бирида шундай ёзади:
«Бу кеманинг айрим қолдиқлари ҳозир ҳам Арманистонда учрайди».
Худди шу асрда тарихчи Николай Дамаскин Арарат тоғини тилга олиб, уни Барис деб атаган:
«Арманистонда бир улкан тоғ бор, уни Барис деб аташади. Тошқин давридан буён унинг чўққисида Кема ғарқ бўлган ҳолда ётибди».
1316 йилда бу тоғга ташриф буюришдан олдин францискан монахи Одорик шундай ёзган:
«Маҳаллий аҳоли бизга ҳеч ким бу тоғга чиқолмаслигини айтди, чунки бу Юксак Ҳокимиятга ёқмайди».
Қирқ йил ўтиб, сэр Жон Мандевил бу тоғни кузатиб, унинг баландлигини тахмин қилишга уринган:
«Унинг чўққисида ҳали ҳам Нуҳ кемаси ётибди, ва об-ҳаво мусаффо бўлган пайтда одамлар уни узоқдан кўришлари мумкин. У тахминан етти мил баландликда бўлиши керак».
Марко Поло ҳам бу муқаддас тоғнинг сирига жалб бўлмай қолмади.
У шундай ёзади:
«Биласизки, бу мамлакат — Арманистон, Нуҳ кемаси жойлашган ўша ер ҳисобланади, улкан тоғ чўққисида. Унинг текислари доимо қор билан қопланган, шу сабабли ҳеч ким унга чиқолмайди».

XVII аср бошларида Германиялик сайёҳ ва ёзувчи Адам Ольшлагер ўзининг «Элчиларнинг саёҳатлари ва саргузаштлари» асарида Арарат тоғини зикр этган: «Арманлар ва форслар ишонадиларки, ушбу тоғда ҳали ҳам Нуҳнинг кемаси қолдиқлари мавжуд, улар вақт ўтиши билан шу қадар қотиб кетганки, ҳатто тошга ўхшайди».
Бироқ бизга маълум бўлган биринчи «расмий экспедиция» Арарат тоғининг чўққисига 1829 йил октябр ойида ташкил этилган. Унга Германиялик Фридрих Паррот, Дерпт университетининг (ҳозирги Тарту, Эстония) табиий фалсафа профессори раҳбарлик қилган. Тўғридан-тўғри юксалиш олдидан Фридрих Паррот тоғ ёнбағрида жойлашган кичик қишлоқдаги Ахора монастирига ташриф буюрди. Монастир роҳиби Парротга тахтага чизилган иконани кўрсатди, унинг ёзилишича, бу тахтанинг ёғочи Нуҳ кемасидан олинган эди.
1840 йилда зилзила оқибатларини ўрганиш баҳонаси билан, бу зилзила Ахора қишлоғи ва унинг монастирини вайрон қилган, Туркия ҳукумати бутун бир экспедицияни ташкил қилди. Ҳар хил тош ва вайроналарни тозалаш учун ёлланган курд ишчилари ғалати ёғоч парчаларини топдилар. Бу парчалар катта кеманинг бир қисми бўлиши мумкинмиди? Улар Нуҳ кемасининг қолдиқлари эмасмиди?
Шунингдек, бу экспедициялардан анча аввал, ҳужжатларда кўпроқ ёзилганларидан ташқари, Арарат чўққисига чиққанлар ҳақида турли миш-мишлар юрган. Кўпгина муқаддас шахслар муқаддас қолдиқларни қидириб, Нуҳ кемасини топганликлари ҳақида айтилишган. Шунингдек, баъзи чўпонлар, тоғда йўқолган мол-ҳайвонларини топишга уриниб, улкан кеманинг қолдиқларини кўришгани ҳақида ҳам ҳикоялар бор. Жойлардаги анъанага кўра, чўпонлар бу манзарани кўрган заҳоти даҳшатга тушиб қочишган, чунки «муқаддас ҳудудга» кириб кетгани учун «илоҳий лаънатга» учрашдан қўрқишган. Қадим замонларда одамлар тоғларнинг юқори қисмига чиқишдан тўла-тўкис қочишган, чунки улар тоғ чўққиларини касаллик ва ўлим жойи деб ҳисоблашган. Бироқ, шубҳасиз, одамлар ва ҳайвонларга таъсир қилган айрим касалликлар «тоғ касаллиги» билан изоҳланиши мумкин, бу Аллоҳ таолонинг ғазаби эмас эди.
Фернан Наварра, испан келиб чиқишига эга француз тадбиркори, Нуҳ кемаси ҳақидаги ҳикояга болаликданоқ мафтун бўлган. У Суриядаги Дамашқ яқинида ҳарбий хизматни ўтаган. У ерда, Иккинчи жаҳон уруши бошланишидан бироз аввал, у Алим исмли ёш арман билан танишди. Алим унга бобоси бир неча марта Нуҳ кемаси Араратнинг абадий музлари ичида ётишини айтганини ҳикоя қилиб берган.
Уруш тугагандан сўнг, Наварра ўз орзусини амалга оширишга муваффақ бўлди. У Араратга бир неча экспедициялар уюштирди, бироқ уларнинг ҳеч бири муваффақиятга эриша олмади. Ниҳоят, 1955 йилда, вазият мақбул ҳолатга келди. Бу геодезик йил эди, бу эса музларнинг энг кўп эрийдиган пайтини англатарди. Фернан Наварра Араратга ўзининг ўн бир ёшли ўғли Рафаэль билан бирга кўтарила бошлади. Жуда оғир юксалиш, кўпгина қийинчиликлар билан кечган экспедиция давомида Наварра күтилмаган бўрондан сақланиш учун ғорга кириб олди.
Бўрон тинганидан сўнг, у тўсатдан муз билан қопланган тоғ ёнбағрлари ва тош қатламлари орасида очиқ-ойдин ёғочдан иборат бўлган бир тузилмани кўриб қолди. Бир неча метр пастга тушиб, у бу объект инсон қўли билан ясалгани ҳақида ишонч ҳосил қилди. Ва яна, у тушуниб етдики, бу топилма катта бир нарсанинг бир қисмидир, у бутунлай муз ичига қотган эди. Наварра катта қийинчиликлар билан бир метрдан сал каттароқ бир ёғоч парчасини ажратиб олди ва уни қуйироқда, бир неча метр пастроқда уни интиқлик билан кутган ўғли Рафаэльнинг олдига олиб тушди.
Францияга ўз «хазинаси» билан қайтишдан аввал, Наварра Мисрга ташриф буюрди ва Каир музейида ўз топилмасини кўрсатди. У ерда ёғоч парчасининг ёши 5000 йил эканлиги тасдиқланди.
Кейинги таҳлиллар Наварра топган қолдиқларнинг ёшини бунчалик аниқ аниқлай олмади, бироқ кўплаб мутахассислар Наварра томонидан Араратдан олиб келинган ёғоч ҳақиқатан ҳам Нуҳ кемасининг бир қисми бўлиши мумкин деб ҳисоблайдилар.
Француз энтузиастининг бу кашфиёти Араратга янада кўпроқ экспедицияларни ташкил этишга туртки берди. Бироқ, бу муаммони ечишга ёрдам бера оладиган асосий маълумотлар «осмондан» келди. Бу нафақат юқорида зикр қилинган АҚШ У-2 учувчиларининг кўрсатмалари, балки сунъий йўлдошлар томонидан олинган суратлар ҳам эди.
1973 йил ўрталарида «Макдоннелл-Дуглас астрономик компанияси» раҳбари Томас Б. Тёрнер доктор Жон Монтгомери билан маслаҳатлашиш мақсадида боғланди. Гап ЦРУнинг E.R.T.S. сунъий йўлдоши томонидан 720 км баландликдан олинган бир сурат ҳақида борар эди. Суратда Араратнинг муаммоли аномалияси кўриниб турарди. Бу нимадир тўғри тўртбурчак шаклида бўлиб, аниқ тоғнинг ўз таркибига тегишли эмас эди.
Бу тўғри тўртбурчак шаклининг аниқ жойлашуви шунчалик аҳамиятли эдики, у ердаги назорат нуқталари томонидан кўрсатилган квадрат координаталарга мос келар эди.
«Арарат аномалияси» аэрофотосуратларининг муаммоси – бу технологик жиҳатдан боғлиқ муаммодир. Агар объектнинг ўлчамларини тахминан аниқлаш мумкин бўлса, унинг табиатини аниқлаш анча мураккаб вазифа ҳисобланади.

1995 йил 25 февралда «Майами Джералд» АҚШ вице-президенти Эл Гор иштирок этган махсус мажлис ҳақида хабар берди. Ушбу мажлисда ЦРУ сунъий йўлдошлари томонидан олинган айрим суратлар тақдим этилди. Бир неча ой ўтиб, фотограф ва журналист Давид Барак бу суратларни сканер орқали таҳлил қилди. Уларнинг бири остида муз қатлами бўлган «денгиз ости кемасига ўхшаш» бир нарса тасвирланган эди.
Ростдан ҳам ЦРУ сунъий йўлдоши Нуҳ кемасини суратга олдими ёки бу шунчаки ғалати шаклга эга бўлган тоғ тизмаси бўлдими?
Бу гал эҳтимол, ЦРУ ихтиёрига тушган фотосуратлар ушбу сирни очишга ёрдам беради.
«Ўзингга гофер дарахтидан кема ясагин; кемада бўлинмалар ясагин ва уни ичидан ҳам, ташқарисидан ҳам қатрон билан қоплагин... Уни шундай қилгин: кеманинг узунлиги уч юз тирсак, кенглиги эллик тирсак, баландлиги ўттиз тирсак бўлсин».
«Таврот», Ибтидо китоби (6–9-боблар)
Инсоният тарихидаги энг қадимий кемасозлик қўлланмаси айнан шу ерда келтирилган. Шу «ўқув қўлланмаси» ёрдамида Нуҳ ҳозирги мунаққидлар «ўша давр учун амалга ошириб бўлмайдиган» деб ҳисоблайдиган лойиҳани бажарган.
Бироқ бизга Миср пирамидалари, Родос Колосси ёки бошқа қудратли тарихий иншоотларнинг қурилиши ҳам мумкин бўлмагандай туюладими?
Агар Нуҳ бундай мураккаб вазифани бажариш учун ўзгача қобилиятга эга бўлган бўлса, демак, у етарлича одамлар ва керакли технологияларга эга бўлган.
Бу амалга ошмайдиган нарсами?
Кеманинг ўлчамларини баҳолаган мутахассислар (135 метр узунлик, 22,5 метр кенглик ва 13,5 метр баландлик) унинг гидродинамик жиҳатдан жуда ҳам мукаммал эканини таъкидлайдилар.
Кема узунлиги унинг кенглигига нисбатан 6:1 пропорцияда бўлиб, бу уни жуда барқарор, аммо секин ҳаракатланувчи кемага айлантиради. Бу эса унинг денгиздаги оғир иқлим шароитига мос келиши мумкинлигини кўрсатади.
Шунингдек, кемасозлик бўйича мутахассислар кема марказидаги оғирлик маркази ва унинг тўғри тўртбурчак шакли уни деярли чўкиб кетмаслигига ишора қилишини таъкидлайдилар.
Ҳатто интернетда «Нуҳ кемаси лойиҳаси» номли қизиқарли бир тадқиқот мавжуд.
Унда америкалик муҳаққиқлар компьютер модели орқали ушбу кеманинг техник хусусиятларини қайта тикладилар.
Кемасозлар бу лойиҳада иштирок этганларидан сўнг хулоса қилиб шундай дейдилар: Нуҳ кемаси ростдан ҳам ажойиб денгиз юриш хусусиятларига эга бўлган.
Қандай қилиб кема уч километр баландликдаги тоғда туриб қолган?
Бу саволга жавоб топиш учун «тожқин назарияси» га мурожаат қилишимиз керак.
Ушбу назарияга кўра, улкан миқдордаги сувлар ҳақиқатда жуда катта ҳудудларни қоплаган.
1929 йилда британлик археолог Леонард Вулли улкан кашфиёт қилди.
У Месопотамиядаги қадимий Ур шаҳрини қазиш пайтида барча қатламлар орқали махсус чуқур қазишни таклиф қилди. Бу билан у айнан қайси даврда шумер цивилизацияси шакллана бошлаганини аниқлашни мақсад қилган эди.
Кўплаб чиқиндилар қатламларидан ўтиб, археологлар қум ва лой қатламига дуч келдилар.
Шунга қарамай, Вулли қазишни давом эттиришга қарор қилди.
Яна тўрт метр чуқурлашганда, у янги моддий маданият қолдиқларини топди, улар лой қатлами пайдо бўлишидан аввал мавжуд бўлган цивилизацияга тегишли эди.
Бу нима ҳақида сўз беради?
Археологларда ҳеч қандай шубҳа қолмади: ботқоқ қатлами жуда катта тўфон натижасида юзага келган.
Аниқланишича, сув ер юзасидан саккиз метр баландликда бўлган.
Қизиғи шундаки, худди шу рақам диний анъаналарда ҳам учрайди — тирсакка ўгирилганда:
«Ер юзида сув ҳаддан ташқари кўпайди, шундайки, осмон остидаги барча баланд тоғлар сув билан қопланди. Сув улардан ўн беш тирсак юқорига кўтарилди ва барча тоғлар сув остида қолди» (Ибтидо, 6:19–20).
Арарат тоғлари атрофида 3 км баландликда денгиз моллюсклари топилган.
Агар сув шу ергача кўтарилган бўлса, демак, «тожқин назарияси» га ишониш учун етарли асослар мавжуд ва Нуҳ кемаси қандай қилиб Арарат чўққисига келиб қолганини тушуниш мумкин.
Олимларнинг кўпчилиги Библиядаги Тожқин ва Нуҳ ҳақидаги ҳикояни рад этадилар, чунки у ерда тилга олинган ҳайвонлар кемага сиғиши мумкин эмас эди.
Бироқ, айрим библий фундаменталистлар ва археологлар шундай деб таъкидлайдилар: Библияда келтирилган рақамларга асосланган ҳисоб-китоблар бу эҳтимолни тасдиқлайди.
Америка фундаменталистик журнали «Чистая правда» да қуйидагича ёзилади:
«Библияга қарши танқидлар кўпинча нотўғри тасаввурлар асосида ўсиб-ривожланади. Традицион қарашлар ва оммабоп адабиётга кўра, Нуҳ кемаси кичик бир балиқчи қайиғидан катта бўлмаган, у эса ҳатто енгил шамолга ҳам дош бера олмас эди».
Албатта, улар ҳақ, чунки Библияда таърифланган кеманинг ўлчамлари жуда катта.
Узунлиги 300, кенглиги 50, баландлиги 30 тирсак деб кўрсатилган.
Ҳатто энг кичик тирсак ҳисобини оладиган бўлсак ҳам, унинг сувдаги оғирлиги 43 000 тонна деб ҳисобланади.
Катта тирсак миқёси бўйича эса бу рақам 66 000 тонна бўлиши мумкин.
Вавилон мифологиясидаги кема эса ундан ҳам катта бўлиб, у етти қаватли палубаларга эга эди ва 228 000 тонна оғирликда бўлган.
Ҳатто қадимий кемасозлик анча ривожланган деб ҳисобланса ҳам, тарихдан олдинги даврда бундай улкан кеманинг қурилиши имконсиз бўлиб кўринади.
Нуҳ бундай улкан кема қуришга қандай эриша олгани саволини четга сурган ҳолда, америка фундаменталистлари яна қўшимча далилларни келтирадилар:
Нуҳ «нохолис» ҳайвонларни икки жуфтдан, «холис» ҳайвонларни эса етти жуфтдан кемага олган.
Ердаги ҳайвонларнинг 70% и чақмоққанотлилардир.
Агар ҳар бир жуфтга 40 куб см майдон ажратилган бўлса, унга 18 900 м³ майдон талаб этилади.
Қолган 18 000 тур млекопитаюлар, қушлар ва тошбақалар учун эса 180 000 м³ майдон талаб қилинади.
Жами 198 900 м³ талаб этилади, бу эса Нуҳ кемасининг энг кичик ҳисоб-китоб билан 45%, катта ҳисоб-китоб билан эса атиги 20% ни ташкил қилади.
Шу нуқтада фундаменталистлар савол беришади:
«Унда Нуҳга бунчалик катта кема нима учун керак бўлган?»