1922 йил 8 октябрда "New York Sunday" журнали "Америкада ҳафтанинг муҳим воқеалари" рукнида доктор Баллунинг "Пойабзал таглиги – 5 000 000 йиллик" мақоласини чоп этди. Муаллиф шундай ёзади:

«Бироз аввал машҳур тоғ муҳандиси ва геолог Жон Рэйд Невада штатида қазилма бойликларни ўрганаётганда, тасодифан ғалати тош бўлагини топди. Бу тош уни ҳайратга солди, чунки унинг юзасида аниқ инсон пойабзали таглигининг изи кўринар эди!**

Яқиндан ўрганилганда аниқ бўлдики, бу оддий яланг оёқ изи эмас, балки пойабзал таглиги изи бўлиб, вақт ўтиши билан тошга айланган. Пойабзал таглигининг олд қисми йўқолган, аммо унинг учдан икки қисми сақланиб қолган. Периметри бўйлаб аниқ тикув чизиқлари кўринган, улар рантни (пойабзал таглигининг ён томонини) тагликка мустаҳкамлаш учун ишлатилган.

Бундан ташқари, яна бир қатор тикув излари бор эди, ҳамда тахминан оёқ усти жойлашган қисми чуқурлашган, бу эса узоқ муддатда кийилган пойабзал таглиғида юзага келадиган шаклга мос келар эди.

Бу топилма, эҳтимол, энг катта илмий муаммолардан биридир, чунки унинг ёши камида 5 миллион йил.

Рэйд Нью-Йоркка топилмани олиб келиб, олимларнинг эътиборини жалб қилишга уринади. У шундай ёзади:

"Нью-Йоркка келганимда, мен бу тошни Колумбия университети геологи доктор Жеймс Кемпга ва Американинг Табиий тарих музейи профессорлари Осборн, Мэттью ва Ховиларга кўрсатдим. Улар "бу каби инсон томонидан ясалган буюмларнинг бу қадар табиий имитациясини ҳеч қачон кўрмаганмиз" деб таъкидлашди".

Бу мутахассислар бир фикрга келишиб, тошни триас даврига (248–213 миллион йил олдин) тегишли деб баҳоладилар.

Шу билан бирга, пойабзал мутахассислари рантнинг қўлда ишланганини аниқладилар.

Доктор Мэттью шундай ёзади:
"Гарчи бу топилма пойабзал таглигига хос барча белгиларга эга бўлса ҳам, уни табиатнинг ажойиботи, lusus naturae ("табиат ўйини") деб баҳолаш мумкин".

Бироқ Рэйд бу фикр билан чекланмади. У Рокфеллер жамғармасининг микрофотография ва кимёвий таҳлил мутахассисларига мурожаат қилди.

Таҳлил натижалари шундай ёзилган эди:
*"Бу ҳақиқатан ҳам пойабзал таглиги бўлиб, триас даврида тошга айланган. 20 карра катталаштирилган микрофотографиялар тикиш жипсларининг энг майда деталларини аниқ кўрсатиб, уларнинг оғиш ва қисилишларини тасдиқлайди. Бу ҳеч қандай шубҳа қолдирмайди – бу ҳақиқатан ҳам инсон қўли меҳнати натижасида ясалган буюм. Бундан ташқари, барча контурлар симметрик, ҳамда улар ичида тикишлар учун тешиклар қатори бор.

Қўшимча қилиш мумкинки, икки машҳур геолог, кимларнинг исмларини ҳозир ошкор қилиш мумкин эмас, ушбу топилмани айнан триас даврида оёқ кийими окаменланиши деб баҳолашган".

Бунга қўшимча қилиш мумкинки, ҳозирги вақтда триас даври тош қатламларининг ёши 5 миллион йилдан анча кўпроқ эканлиги аниқланган. Триас даври 248–213 миллион йил олдин бўлган.